De boerderij in beeld

Trokken we dinsdag nog in winterjas door de loeiende storm naar de Madijk om de boerderij te bekijken, vandaag konden we bijkans in bikini. Komt dat even goed uit, want ik beloofde jullie veel foto's en dat is altijd leuker met zon. Eigenlijk is alles leuker met zon - behalve verbranden natuurlijk (wat ik prompt deed op de fiets terug, en ik ben al niet zo'n bbq-fan).

We gaan maar gelijk beginnen. Vooraan heb je een voormalig woonhuis, dit is geen gewoon huis, maar houten zweeds skeletbouw. Hierin zit een onbegrijpelijke wirwar van kamers, gangen, vide's, badkamers, keukenblokken en 4(!) wc's. Misschien ken je het nog, dat computerspelletje op dos, een plattegrondje van een pakhuis waar je doosjes moet schuiven? Dat hadden ze misschien niet moeten spelen voor ze dit ontwierpen. Enfin, de belangrijkste ruimtes voor ons zijn - uiteraard - de keuken, en de voorkamer met kachel, vide en deur naar de tuin.

Achter dat woonhuis zitten twee grote koeiestallen. Een daarvan gaat waarschijnlijk gevuld worden met zand en gebruikt worden voor tegekgavekinderdingen van de jeugdclub Oerrr. Ze hebben iig ideëen genoeg, afgaande op de dingen die ze met krijt her en der op de muur gebrainstormd hebben (ergens stond "maak je eigen veenlijkje", maar ik maakte toch liever een foto van mijn eigen naam ;).

In de andere staan koeis! Hele echte koeis. Limousinkoeien, als ik het goed heb - en die kans is klein want ik heb wel een week gedacht dat het extra lange koeien waren ofzo - niet lachen, jij dacht het ook!

Achter de stallen lopen nog 2 paardjes, er is een plukakker ingezaaid, en er is een klein vennetje waar kinderen in kunnen spelen en lekker vies worden - in theorie dan, in de praktijk worden ze waarschijnlijk ontzettend vies vies, precies zoals dat hoort op een boerderij (ssht, niet tegen de ouders zeggen!)

Aan de rechterzijkant van het huis zit sinds kort een moestuin van verslavingszorg (dat in de wijk tegenover de boerderij zit). Vanaf de moestuin hebben ze een doorsteekje gemaakt naar de tuin van het huis. Die bestaat nu nog voornamelijk uit gras, omzoomd met bomen, en her en der wat verwilderde plantborders en boomstronken. 

Achter die tuin en voor de schuur is een stuk erf, je ziet dat op deze foto niet maar ik plaats hem toch (ik overwoog eerst een foto van straatstenen in kwestie, maar dat leek me iets te avontuurlijk). Je ziet rechts het huis van de voorkant, uit de tuin bezien. De moestuin is rechts, de oprit + het fietspad door het natuurgebied loopt hier links paralel aan het huis, en achteraan zie je de nu nog lege stal. En voor die stal dus dat terras. Geloof me maar gewoon op mijn blauwe ogen!

Zie je wat ik bedoel? Nee he? Het is er toch. Ik weet dat zeker want ik zat daar vanmorgen, om een uurtje of 9 in de stralende zon terwijl de boerenzwaluwen in de lucht capriolen uithaalden. Dat alleen al is een gedicht of twee waard. Maar eerst moet ik het met jullie nog even dringend over het uitzicht hebben. Kijk:

Jawel, mag ik jullie voorstellen... De Onlanden dames en heren! 

 Want daar draait het uiteindelijk allemaal om. Zonder de Onlanden geen Natuurmonumenten, en zonder Natuurmonumenten niet deze prachtige kans voor ons om een half jaar lang te oefenen op onze droom. En onderwijl hebben we het voorrecht om op deze prachtige plek te zijn en van alles te leren over dit mooie natuurgebied. In de zon, met dit uitzicht, en de zwaluwen die hun eigen gedichten al schrijven boven je hoofd. Ja, een mens kan het slechter treffen...

Fijne avond!