Wat gaan we dan precies doen op die boerderij?

Ja toe, zeg eens even, wat ga je precies doen bij Natuurmonumenten op die boerderij? Nou dat zal ik je vertellen - ik weet dat zelf precies ook nog niet! Ik zal het uitleggen. Pak maar eerst een glas drinken want het is een heel verhaal en nog zonder foto's ook dus dat wordt zwoegen dames en heren.

Ooit was ik klein en zoals het schattige kleine blonde meisjes betaamd was ik dol op dieren. Tijdens de paddentrek schoof ik ganse dagen babypadden terug van het pad - enigszins tevergeefs want het water was aan de óverkant. Ik knuffelde spinnen, zeurde jarenlang om een huisdier, reed paard, verkocht beukenootjes voor het WWF - enfin, u heeft beeld. Als ik groot was wilde ik werken bij Natuurmonumenten - dat wil zeggen dat was een van mijn exact 2937641 aspiraties. Wat ik daar wilde doen wist ik niet maar het klonk alsof je er iets kon doen met natuur en dat was goed want biologie was mijn lievelinsvak. Je kunt vast al raden wat ik later ging doen met mijn leven.

Ik werd teammanager in een callcentre.

Niet goed.

En toen kwam De Vriend, we gingen samenwonen, en hij zei: "Wat zou je écht willen?". Nu had ik wel een poos op een kinderboerderij gewerkt, dat zou ik wel willen, al kun je jezelf daar niet mee onderhouden. Wat dan wel? Gut... Vroeger had ik ooms en tantes die op boerderijen woonden met stukken grond en daarop dan tuinen en dieren en van alles. En ja die moestuin vond ik ook wel leuk. Of iets met bakken? Of met mensen? Ja wat ik echt wilde was iets met een mooie én eetbare tuin, met lekkers maken, en met mensen. Ook geen droog brood mee te verdienen natuurlijk.

"Hoezo niet?" zei De Vriend, "Heb je het al eens onderzocht?". Nou, nee dus. Dat gingen we dan toch eens doen. Want De Vriend zijn droom was - heel toevallig - ook al iets met zo'n tuin. Er werd gebrainstormed en nog geen twee uur later was er een waslijst met manieren om geld te verdienen. 54 manieren maar liefst! In het jaar dat volgden werkten we het plan uit, en nu is het af. Klaar. Finito.

En toen was daar Natuurmonumenten. Zij zaten zo eens te bedenken wat ze konden doen met die boerderij die ze net hadden gekocht. En dat het eigenlijk wel handig was als die open kon, en er wat te doen was enzo. En dat er mensen waren die bezoekers konden informeren over bijvoorbeeld het nieuwe natuurgebied. Wat ze eigenlijk zochten waren mensen die zin hadden om daar zo een half jaar lang te werken, in een stukje tuin en een stukje huis, en daar een kleine horeca te beginnen. Om zo eens te zien of dat werkt op die plek, en wat er allemaal mogelijk is.

Welnu, is dat niet handig! Dat willen wij wel doen! Ahja ik kan natuurlijk direct 35.000 knallende knaken lenen en ons plan starten op een definitieve lokatie en als mensen dan heel mijn taart niet blijken te lusten de rest van mijn leven aalmoezen vragen op straat. Maar ik kan ook eerst eens gaan kijken of dat wij dat wel een beetje kunnen. Dus wij zeiden vlug van ja, geef ons maar die taak he! en Natuurmonumenten zei ook van ja, wij geven jullie die taak! Dat was dinsdag, en in juni gaan we al beginnen. Zo rap kan dat gaan mensen!

Ok, voor het vermaak en omdat het tevens een informerende functie heeft komt er hier dan toch nog een plaatje. Van waar het is, dan weten jullie dat ook. Kijk, hier:

Ja dat is een beetje onduidelijk he? In ieder geval is het links onder Groningen, bij die rode stip. En zoals je dan ziet zit de ene kant vol met wonende mensen en de andere kant, ja dat is dus natuurgebied. De Onlanden, zoals dat dan heet. En langs de boerderij gaat een fietspad. Een fietspad vol dorstige fietsers die wij gaan verleiden met grote kannen koude limonade en zulks!

Oh, jullie willen dichterbij zien? Kan geregeld worden he! Ik ben de beroerdste niet!

Dat is het, de boerderij. Al die kleuren dat is voor verschillende dingen die Natuurmonumenten er allemaal wil doen. Wij zijn de mooiste kleur natuurlijk - voor de mensen zonder kleurgevoel: dat is paars.

Nu snappen jullie waarom ik sinds dinsdag niks anders doe dan dromen over zelfgemaakte limonade, zelfgemaakte tuintjes, zelfgemaakte taarten, zelfgemaakte ijsjes, zelfgemaakte thee en zelfgekweekte planten, zelfgekweekte vruchten, zelfgekweekte bloemen - die dan weer in de zelfgemaakte limonade, taarten, ijsjes en theëen gaan die weer genuttigd worden in de zelfgemaakte tuin.

Ik verwacht dat honderden mensen gister subiet mijn aardbei-rabarberlimonade hebben gemaakt, dat al die mensen begrijpen hoe een geweldig lekkere dingen ik maak en dat er volgende maand rijen staan tot halverwege de woonwijk. Maar allee als iedereen dan elders bezet is ben ik met een bezoeker of 5 eerst ook best tevree.